سؤال:

فلسفه غسل حیض چیست؟ با این که در این دوران، پاکیزگی را رعایت می کنیم؟!

جواب:

اساساً حکمت و اسرار غسل، از جمله غسل حیض منحصر به تمیزی و نظافت ظاهری و جسمی نیست، بلکه جنبه معنوی آن بیشتر مورد نظر است؛ از همین رو است که غسل باید با قصد قربت انجام شود و گرنه حتی اگر نجاست ظاهری نیز وجود داشته و با غسل برطرف شود، آن غسل صحیح نمی­باشد. از نظر اسلام زن حائض حکم یک انسان به اصطلاح «محدث» یعنی انسان فاقد وضو و غسل را دارد که در آن حال از نماز و روزه محروم است. حیض؛ مانند موارد دیگری چون جنابت، خواب، بول و ...، موجب حدث‌ است که اولاً: اختصاص به زنان ندارد و ثانیاً: با غسل و یا وضو مرتفع می‌شود.

اما آنچه در این تکلیف عبادی بیش از هر چیز حائز اهمیت است، فلسفه معنوی غسل است. خداوند متعال پس از بیان غسل، وضو و تیمم، می‌فرماید راز این دستور آن است که شما پاک شوید: «ولکنْ یُرید لِیُطهِّرکم»؛ [3] تا انسان پاک و طاهر نشود به خدایی که طیّب و طاهر است نمی‌رسد. این طهارت، محبوب خدای متعال است.

انسان اگر اندکی در مسئله طهارت تأمل و دقت کند، به این نتیجه خواهد رسید، دینی که این قدر در مورد مسئله طهارت سفارش می‌کند و به پاکیزگی که به منزله قشری برای حقیقت انسان است اهمیت می‌دهد، به یقین از طهارت باطن غافل نبوده و به  آن اهمیت ویژه می‌دهد.

گفتنی است وجوب غسل به معنای نجس بودن زن در زمان حیض نیست، همان طور که در مردان جنب بودن دلیل بر نجس بودن نبوده و در مبطلات وضو نیز نجاستی به وجود نمی­آید تا با وضو برطرف شود.

به نقل از سایت:

www.islamquest.net