سؤال:

چرا خدا در قرآن، خود را به عنوان «مَنّان: منّت گذار» (1) معرفی کرده است مگر منت گذاشتن، بد نيست؟!

جواب:

«منّت گذاشتن» نیز دو معنا می دهد:

 1- منّتِ زبانی:

یعنی كسى كار كوچك خود را با سخن، بزرگ كند و به رخ افراد بكشد و به عبارت دیگر به معنای بازگو كردن نعمت به قصد تحقير طرف است. قطعا این عمل،كارى است بسيار زشت و ناپسند. و زماني كه مي گويند خداوند، «منّان» است قطعا چنين معنايي قصد نمي شود.

2- منّت عملی:

این نوع منّت به معنای نعمت دادن است؛ یعنی شخصی به شخص دیگری کمک کرده و به او نعمتی بزرگ بدهد. این نوع منّت از نظر اخلاقی پسندیده است و وقتی می گویند خداوند، منّان است به همین معناست (2)

منبع:  کتاب پاسخ به شبهات دینی، حسین جمالی، ص20

 -----------------------------------------------------

1. سورة نساء، آیة 94:  (فَمَنَّ اللَّهُ عَلَيْكُمْ) ترجمه: خداوند بر شما منّت گذاشت.         

2. . برگرفته از: تفسير نمونه، ج‏3، ص158 /  ج‏22، ص217