سؤال:

چرا امام حسین (ع) در عاشورا خون مبارکشان را به آسمان پرتاب کردند؟ فلسفه اش چیست؟

جواب:

طبرى می گويد :هشام به نقل از عمرو بن شمر، از جابر جعفى روايت كرده است كه:  امام حسين (ع) در اثر جنگیدن تشنه شد و تشنگى اش شدّت يافت. نزديك شد تا آب بنوشد، حصين بن نمير تيرى افكند كه بر دهان امام نشست. امام شروع كرد به گرفتن خون از دهانش و آن را به آسمان مى پاشيد. سپس خدا را حمد و ثنا گفت و دستان خود را جمع كرد و گفت : خداوندا! آنان را نابود كن و بر روى زمين كسى از آنان باقى نگذار.[1]

البته، امام حسین (ع) بعد از شهادت حضرت علی اصغر (ع) هم خون آن حضرت را بر آسمان پرتاب کردند.

در بارۀ فلسفۀ این عمل امام حسين (ع) می توان گفت که آن حضرت می خواستند با این کار پیام خونین نهضت خود را تا ابد به جهانیان برسانند؛ چرا كه هر چه خون شهيد بيشتر ريخته شود اين ندا بيشتر به جهان و جهانيان می‏رسد. مانند این که، در روز عاشورا، از سویی حرّ توبه می‏كند و می خواهد خون خود را در راه اهداف امام حسین (ع) بریزد، یقیناً شهادت حرّ موجب نجات امام از دست لشکریان یزید نمی شود. و از سوی دیگر امام نیز ممانعت نکردند و بلکه خود بارها از مردم خواسته است که یاری اش کنند و در رکابش به شهادت برسند. اينها نشان می‏دهد كه اباعبدالله (ع)، خونين شدن نهضت حسينی را می‏خواستند و تعمّد داشت كه تاريخ و پیام خودش را با اين رنگ ثابت و زايل‏ نشدنی بنویسند.

به هرحال اينها صحنه های تكان دهنده صحرای كربلاست و قضايايی است كه پيام امام حسين (ع) را برای هميشه در دنيا جاويد و ثابت و باقی ماندنی می‏كند.(2)

--------------------------------------------------------

(1) الطبري، أبو جعفر محمد بن جرير،‏ تاریخ طبری، تحقيق محمد أبو الفضل ابراهيم، ج 5، ص 449، ، بيروت، دار التراث ، ط الثانية، 1387/1967.

(2) به نقل از سایت: اسلام کوئیست